نامی وجود ندارد.
نه یاد دادنی، نه تاثیرگذاری‌ای و نه پیروی و دنبال کردنی.
فقط حضور.
برای “بودن”. برای سکوت و سکون.
“مونو” یک شخص نیست.
“مونو” یک زنگ است. یادآوری‌هایی آرام.
هر نوشته، صدا و تصویر، زنگی‌ست، برای کسانی که می‌خواهند به یاد بیاورند;
که آن‌ها ذهن‌هایشان نیستند،
که زندگی یک اجرا و شو نیست،
که حقیقت از سکوت شروع می‌شود.
اینجا برای کسانی نیست که به دنبال موفقیت یا جواب سوالاتشان هستند.
اینجا برای کسانی هست که برای ایستادن، مشاهده‌کردن و برگشتن آماده هستند.
شما “اینجا” هستید. شما “خانه” هستید.
پس … بیایید با مونو “باشیم”.